(Α’ ΘΕΣ ε:1) Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί, δεν έχετε χρείαν να σας γράφη τις· 2 διότι σεις εξεύρετε ακριβώς ότι η ημέρα του Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται. 3 Επειδή όταν λέγωσιν, Ειρήνη και ασφάλεια, τότε επέρχεται επ’ αυτούς αιφνίδιος όλεθρος, καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν, και δεν θέλουσιν εκφύγει. 4 Αλλά σεις, αδελφοί, δεν είσθε εν σκότει, ώστε η ημέρα να σας καταφθάση ως κλέπτης· 5 πάντες σεις είσθε υιοί φωτός και υιοί ημέρας. Δεν είμεθα νυκτός ουδέ σκότους. 6 Άρα λοιπόν ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί, αλλ’ ας αγρυπνώμεν και ας εγκρατευώμεθα. 7 Διότι οι κοιμώμενοι την νύκτα κοιμώνται, και οι μεθύοντες την νύκτα μεθύουσιν·

Μια από τις συχνότερες και πιο έντονα εκφρασμένες προτροπές του Λόγου του Θεού προς τους πιστούς, είναι το κάλεσμα σε εγρήγορση. Για πολλούς ασεβείς ανθρώπους, η αρπαγή της Εκκλησίας θα είναι μια δυσάρεστη έκπληξη, ένας «αιφνίδιος όλεθρος» σαν ξαφνικά να ανακαλύπτουν ότι το σπίτι τους έχει παραβιαστεί από κλέφτες και η περιουσία τους έχει κλαπεί. Ο λαός του Θεού όμως δεν είναι απληροφόρητος. Βλέπουμε τη συκιά ήδη να εκβλαστάνει φύλλα και έτσι καταλαβαίνουμε ότι η απολύτρωση μας είναι κοντά. Ο σοφός Χριστιανός, αγρυπνά στις προσευχές και καρτερεί την ώρα που θα έλθει ο νυμφίος. (ΑΠΟΚ κβ:17) Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ. Και όστις ακούει, ας είπη. Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.

Η ασφαλέστερη μέθοδος για να είμαστε σε πνευματική αγρύπνια, είναι να μένουμε στις προσευχές, όπως έκαναν τα αδέλφια μας στη πρώτη αποστολική Εκκλησία. Εκεί το Πνεύμα του Θεού θα μας πλάσει, θα μας διαμορφώσει, θα μας βελτιώσει και θα μας δώσει δύναμη σε εγρήγορση και εγκράτεια. (Α’ ΠΕΤ δ:7) Πάντων δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς·

Τέτοια πρέπει να είναι η αγάπη μας προς τον Θεό, ώστε να τον προσμένουμε να επιστρέψει και μάλιστα να κάνουμε κι εμείς κάποια βήματα ώστε να τον συναντήσουμε. Δύο άνθρωποι που αγαπιούνται, όταν ανταμώνουν μετά από καιρό στο αεροδρόμιο ή στο σταθμό των τρένων, τρέχουν ο ένας προς τον άλλον για να αγκαλιαστούν. (Β’ ΠΕΤ γ:12) προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Θεού, …

Όπως ο αρραβωνιασμένος άνθρωπος μένει πιστός στη σχέση του, έτσι και ο πιστός που αγαπά τον Θεό, μένει πιστός και αμόλυντος από τον κόσμο της αμαρτίας: (Α’ ΠΕΤ γ:14) Διά τούτο, αγαπητοί, ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη,