Ποιά είναι η χριστιανική άποψη για την αυτοκτονία; Τι λέει η Βίβλος περί της αυτοκτονίας;

Η Βίβλος αναφέρει έξι συγκεκριμένα άτομα που αυτοκτόνησαν:

Τον Ἀβιμέλεχ (ΚΡΙΤ 9:54), τον Σαούλ (Α’ ΣΑΜ 31:4), τον οπλοφόρο του Σαούλ (Α’ ΣΑΜ 31:4 – 6), τον Αχιτόφελ (Β’ ΣΑΜ 17:23), Ζιμβρί (Α’ ΒΑΣ 16:18), και τον Ιούδα (ΜΑΤΘ 27: 5). Πέντε από αυτούς τους άνδρες είναι γνωστοί για την κακία τους (η εξαίρεση είναι ο οπλοφόρος του Σαούλ, καθώς δεν υπάρχει κάποια πληροφορία για τον χαρακτήρα του). Ορισμένοι θεωρούν το θάνατο του Σαμψών ως μια κατά κάποιο τρόπο αυτοκτονία, επειδή ήξερε ότι η ενέργειά του θα οδηγήσει στο θάνατό του (ΚΡΙΤ 16:26-31), αλλά ο στόχος του Σαμψών ήταν να σκοτώσει τους Φιλισταίους, έστω και με τη δική του θυσία.

Η Βίβλος θεωρεί την αυτοκτονία ως δολοφονία και πράγματι αυτό είναι καθώς πρόκειται για «αυτο – δολοφονία». Ο Θεός είναι ο μόνος που αποφασίζει πότε και πώς πρέπει να πεθάνει ένας άνθρωπος. «Εις τας χείρας σου είναι οι καιροί μου·» (ΨΑΛΜ 31:15)

Ο Θεός είναι ο δωρητής της ζωής. Εκείνος δίνει, και εκείνος αφαιρεί (Ιώβ 1:21). Η αυτοκτονία, η αφαίρεση της ίδιας της ζωής, είναι ασέβεια επειδή απορρίπτει τη ζωή ως το δώρο του Θεού. Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει πάρει στα χέρια του την εξουσία του Θεού και να τερματίσει τη ζωή του.

Μερικοί άνθρωποι στην Αγία Γραφή βρέθηκαν σε καταστάσεις βαθιάς απελπισίας. Ο Σολομώντας, στην επιδίωξη του για ευχαρίστηση, έφτασε στο σημείο όπου «μισούσε την ίδια τη ζωή» (ΕΚΚΛ 2:17). Ο Ηλίας διωκόμενος από την Ιεζάβελ, φοβήθηκε τόσο πολύ, ώστε επιθύμησε το θάνατο (Α’ ΒΑΣ 19:4). Ο Ιωνάς ήταν τόσο θυμωμένος με τον Θεό ώστε και αυτός επιθυμούσε να πεθάνει (ΙΩΝ 4:8). Ακόμη και ο Απόστολος Παύλος με τους συντρόφους του, έφτασαν σε τέτοιο σημείο θλίψης πάνω από τη δύναμή τους, ώστε έχασαν κάθε ελπίδα για τη ζωή τους (Β’ ΚΟΡ 1:8).

Ωστόσο, κανένας από αυτούς τους άνδρες δεν αυτοκτόνησε. Ο Σολομώντας έμαθε «ότι ο φόβος του Θεού και η τήρηση των εντολών του, είναι το παν του ανθρώπου» (ΕΚΚΛ 12:13). Ο Ηλίας έλαβε παρηγοριά από τον άγγελο του Θεού. Ο Ιωνάς έλαβε διδασκαλία από τον Θεό για την αγάπη προς τους ανθρώπους. Ο Παύλος έμαθε ότι, παρόλο που η θλίψη που αντιμετώπισε ήταν πέρα από την ικανότητά του, ο Κύριος μπορεί να φέρει λύση σε όλα τα προβλήματα. Έμαθε να μην βασίζεται στον εαυτό του, αλλά στο Θεό, που ανασταίνει τους νεκρούς» (Β’ ΚΟΡ 1:9).

Όπως λοιπόν κάθε αμετανόητος αμαρτωλός, εφόσον ο άνθρωπος αυτοκτονήσει και δεν του δοθεί χρόνος να μετανοήσει, θα πάει στη κόλαση ως φονιάς.

ΑΠΟΚ 22:15  Έξω δε είναι οι κύνες και οι μάγοι και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι και πας ο αγαπών και πράττων το ψεύδος.

Ακόμα, η αυτοκτονία έχει ένα βαθύ και διαρκή αντίκτυπο σε όσους μένουν πίσω. Οι επώδυνες ουλές που αφήνει μια αυτοκτονία στα αγαπημένα πρόσωπα του αυτόχειρα, δεν επουλώνονται εύκολα.

Τέλος, ο Θεός είναι δυνατός να χορηγήσει τη χάρη του σε κάθε έναν που αντιμετωπίζει δοκιμασίες σήμερα.

ΨΑΛΜ λδ:19 Πολλαί αι θλίψεις του δικαίου, αλλ’ εκ πασών τούτων θέλει ελευθερώσει αυτόν ο Κύριος.